– อุ ม มี –

657a8901bd0eba1218842f905b2673c1-dmjrfn


ฉันมีอุมมีกับเขาอยู่คนหนึ่ง
อุมมีของฉันอาจเป็นแม่บ้านธรรมดาในสายตาใครๆ
เป็นสตรีวัยเกินกลางคนที่มีโรคภัยไข้เจ็บตามประสา
แถมยังมีปัญหาด้านการฟังเข้าขั้นรุนแรงด้วย
แต่รู้ไหม ในสายตาของลูกๆ…
อุมมีช่างแสนมหัศจรรย์


อุมมีเรียนจบจากคณะชั้นดีของมหาวิทยาลัยชื่อดัง
แต่ไม่เคยไปทำงานบนตึกสูงเหมือนเพื่อนๆร่วมคณะ
ที่ทำงานของอุมมีอยู่ในบ้านสองชั้นเตี้ยๆ
แต่อุมมีก็ได้ใช้วิชาความรู้สอนการบ้านลูกทั้งเก้าคนตลอดหลายสิบปี…นานยิ่งกว่าครูอาชีพบางคนเสียอีก


ใช่แล้ว อุมมีมีลูกเก้าคน
มันอาจไม่ใช่เรื่องแปลก
ถ้าคุณไม่ได้อาศัยอยู่ในเมืองหลวงที่คนร่วมสมัยเดียวกันพร้อมจะทำตาโตเป็นไข่แม่ห่าน
…เพียงได้ยินว่าคุณมีลูกสักครึ่งหนึ่งของที่อุมมีมี
แต่อุมมีหาสนสายตาแม่ห่านไม่
นับๆแล้ว เท่ากับว่าในชีวิตนี้อุมมีต้องเดินไปไหนมาไหนโดยแบกสิ่งมีชีวิตเล็กๆไว้ในท้องเป็นระยะเวลายาวนานถึง ๘๑ เดือน


ลองคิดดูสิ ผู้หญิงคนหนึ่งต้องอุ้มท้องเกือบ ๗ ปี
หรือเท่ากับใช้เวลาราว ๑ ใน ๗ ของชีวิตไปกับการตั้งครรภ์
คุณอาจไม่เข้าใจความมหัศจรรย์นี้ดีเท่าที่ควร ตราบที่ไม่เคยมีประสบการณ์อุ้มท้องด้วยตัวเองแม้สักนาที
แต่ถ้าคุณเคยมีประสบการณ์นั้น
คุณย่อมไม่อาจไม่เรียกปรากฏการณ์นี้ว่า “มหัศจรรย์”


มหาบริสุทธิ์แด่ผู้ทรงให้มนุษย์ทุกคนเกิดมาจากท้องของมนุษย์อีกคน
คิดดูสิ…เราทุกคนเคยอาศัยอยู่ในร่างกายของใครอีกคนเป็นเวลาตั้ง ๙ เดือน
ถ่วงน้ำหนักหน้าท้องของเขาให้ไปไหนไม่คล่องตัว
แย่งข้าวปลาอาหารที่เขากิน
เคลื่อนไหวตัวให้เขาปวดเมื่อย
แถมยังดิ้นถีบเขาอยู่เรื่อย
ที่แปลกก็คือ…ทั้งที่ทำกับเขาแบบนั้น
สิ่งที่เขาให้กลับคืนมาไม่ใช่อะไรอื่นนออกจากรอยยิ้มเป็นสุข
นี่เป็นรูปแบบความรักที่ไม่มีและไม่ต้องการคำอธิบาย
ยิ่งใหญ่ อบอุ่น และสุดแสนจะลึกซึ้ง


จึงทุกคนที่อยากจะเป็น “อุมมี”
สิ่งแรกๆ ที่ต้องเตรียมอาจไม่ใช่แค่ความใส่ใจต่อชีวิตใหม่ที่จะมาเรียกเราว่า “อุมมี”
แต่คือความใส่ใจต่อชีวิตเก่า ๆ แก่ ๆ ชีวิตหนึ่งที่เราเรียกเขาว่า “อุมมี”
เชื่อเถอะว่าสิ่งต่างๆที่เราทำไว้กับ “อุมมี” ของเรา
จะกลับมาปรากฏชัดในสิ่งต่างๆที่เราถูกกระทำจากคนที่เรียกเราว่า “อุมมี”


และจึงทุกคนที่กำลังจะเป็น “อุมมี”
ขณะตระเตรียมสารพันสิ่งเพื่อชีวิตน้อย ๆ ที่อยู่ในครรภ์ อย่าลืมนึกถึงครรภ์ที่เราเคยอยู่
ขณะมองไปข้างหน้าพร้อมด้วยความวาดหวังหลากหลายต่อชีวิตที่กำลังจะมาให้เราอบรมดูแล
อย่าลืมให้พื้นที่แก่ชีวิตที่เคยอบรมดูแลเราได้ร่วมในความวาดหวังนั้นด้วย


เชื่อเถอะว่า…ในวันที่เราเป็น “อุมมี”
ไม่มีใครจะมีความสุขมากไปกว่า “อุมมี” ของเรา